And they lived happily ever after!
Καλοστημένα παραμύθια και ταινίες που μας δίνουν την ψευδαίσθηση πως όλα θα πάνε καλά,και πως αν δε πάνε καλά δεν είναι το τέλος. Μύθος ή αλήθεια;
Δύο στήλες ενώνονται για να μας λύσουν αυτό το ερώτημα. Τελικά τι γίνεται στη πραγματικότητα στις ζωές των πρωταγωνιστών ; Έζησαν όντως καλύτερα;
Δυστυχώς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τι γίνεται μόλις κλείσει η αυλαία. Στη πραγματικότητα η Σταχτοπούτα απλώνει μπουγάδα , η Χιονάτη αρχίζει την κρεβατοκάμαρα, η Πεντάμορφη απλώνει την αντιρυτιδική της κρέμα και ο Πρίγκιπας ψάχνει στις αγγελίες για δουλειά. Ο Batman και ο Superman κατεβαίνουν σε αντιρατσιστική πορεία και ο Iron Man μένει ακόμα με την μαμά του.
Την ίδια στιγμή εμείς κυνηγάμε το τέλειο, χτίζουμε τη ζωή μας βασισμένη σε αυτά τα παραμύθια με μόνιμο στόχο μας το λεγόμενο "Happy End" . Βασίζουμε τις ζωές μας σε όλα αυτά τα πρότυπα που μας θέσπισαν μέσα από τις ταινίες και τα παραμύθια και πιστεύουμε πως αυτό όντως είναι το τέλειο. Προσπαθώντας να βελτιώσουμε τη ζωή μας μέσα από αυτά ξεχνάμε τι αληθινά έχει σημασία και ποια είναι η πραγματική μας ευτυχία.
Τελικά οι ταινίες βγαίνουν από τη ζωή ή η ζωή από τις ταινίες; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Αναζητούμε το ρεαλισμό μέσα σε ένα εξιδανικευμένο "γυάλινο" κόσμο, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να ενσωματώσουμε το "παραμύθι" στις ζωές μας.
Παρατηρούμε τις ζωές των πρωταγωνιστών προβάλοντάς το με τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες και κρυφά μέσα μας έχουμε βρει το ιδανικό τέλος. Ταυτόχρονα ακολουθούμε τα χνάρια του ταξιδιού των πρωταγωνιστών φωτίζοντας τα δικά μας μονοπάτια.
Αναμένοντας πότε θα λάμψει το "άστρο" τους για να φωτίσει το δικό μας σκοτάδι. Η δική τους λύτρωση το λεγόμενο "happy end" είναι η κάθαρση μας.
Αλήθεια όμως τι συμβαίνει μετά τα φώτα; μετά το κλείσιμο της αυλαίας. Δεν έχουμε δεύτερη ευκαιρία να διεισδύσουμε στις ζωές των πρωταγωνιστών ακόμα και αν οι ταινίες είναι τριλογίες. Η αυλαία πέφτει, η πόρτα κλείνει και σφραγίζει το "άπιαστο".
Υποθέτουμε λοιπόν πως έζησαν αυτοί καλά. Όμως τι γίνεται με τις δικές μας ζωές ; με το δικό μας "ευτυχισμένο" τέλος;
Ήρθε η στιγμή να αλλάξουμε ρόλους, τώρα οι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς και θεατές είναι οι δειλοί που μένουν πίσω. Ελπίζω να μην είσαι ακόμα από εκείνους που περιμένουν να βγάλουν εισιτήριο;
Γύρω απλώνεται σιωπή, η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει. Τα φώτα ανάβουν, η αυλαία ανοίγει. Βγαίνουμε στη σκηνή. Πέφτει το πρώτο χειροκρότημα. Κάπου εκεί ξεκινά η δική μας ταινία.
Δείτε επίσης: